‘Een kind is zoveel meer dan scores op een vel papier.’
De afgelopen week was het weer zover, de 10-minutengesprekken. Met rapport deze keer. Ik heb er inmiddels al flink wat gevoerd en echt geloof me, ervaring leert ook in dit geval. Vaak vind ik het niet eens de meest vervelende bezigheid van het schooljaar. Het kost veel tijd, dat dan weer wel.
Ik geniet van het persoonlijke contact met de ouders van mijn leerlingen. Toch brengt het ook altijd weer een bepaalde spanning met zich mee. Wat als de ouders totaal ontevreden zijn? Wat als ze mij af gaan brandden? Ik bereid alle gesprekken altijd goed voor. Sommigen een beetje extra. Juist omdat de ervaring heeft geleerd dat ons publiek best kritisch kan zijn. Meer dan dat kan ik niet doen.
Met een goed humeur, oke wat dat humeur betreft doe ik ook wel eens een beroep op mijn acteertalent hoor, ga ik alle gesprekken positief van start. Ik nodig alle ouders uit. Ze zijn welkom en zo wil ik ook dat ze zich voelen. We bespreken de voortgang, maar veel belangrijker vind ik het om te bespreken hoe onze pareltjes in hun vel zitten. Hoe het echt met ze gaat. Een kind is immers zoveel meer dan scores op papier.
De maatschappij van tegenwoordig kijkt helaas steeds meer alleen naar cijfertjes. Ik betrap mezelf erop dat ook ik hier soms in mee ga en daar baal ik van. Was ik niet die juf die het plezier en het fijn voelen boven het leren stelde? Ik wil toch zo graag dicht bij mezelf blijven. Ik wil toch kinderen echt zien zoals ze zijn. Dit voornemen neem ik mee, het komende halfjaar waarin ik nog mag gaan genieten van deze toppertjes.
Met het oog hierop ging ik op zoek naar een mooi gedicht voor de kinderen in mijn klas. Om straks het jaar mee af te sluiten. Ik vond hem niet en dus schreef ik hem zelf.
‘Vandaag krijg je je rapport mee,
scores op een vel papier.
Maar wat ik veel belangrijker vind,
is dat jij naar school gaat met plezier.
Het einde van dit schooljaar,
staat al bijna voor de deur.
Ik heb van je genoten,
jij gaf dit jaar veel kleur.
Wat ben ik trots op jou,
gewoon om wie je bent.
Hoe ‘groot’ je bent geworden
en jij jezelf steeds beter kent.
Aan het begin van ’t jaar,
was het best even wennen.
Met vallen en met opstaan,
leerden we elkaar kennen.
Je hebt zoveel mogen leren
en wat vond ik het fijn.
Om je daarbij te kunnen helpen
en er echt voor je te zijn.
Wat hadden we het fijn,
met zijn allen in groep zes.
Je groeide en je bloeide
en ik was met trots jouw lerares.
Nu nemen we alweer bijna afscheid,
met een lach en met een traan.
Maar echt je bent er klaar voor,
om naar groep 7 toe te gaan.
Het schooljaar is voorbij,
tijd om door te gaan.
In een klas met lege stoelen,
sta ik hier nu stil te staan.
Als ik je nog wat wensen mag,
wil ik je graag meegeven.
Dat jij vooral jij moet blijven,
voor de rest van je leven.
Ik blik nog even terug
en zeg tot slot alleen nog maar…
Je kunt het, zet ‘m op!
Maak al je dromen waar!’
Ik hoop dat deze woorden voor mijn leerlingen mogen leven. Nu en later, want ze zijn zoveel meer dan scores op een vel papier!
!..Schrijf met Passie..! 